Szymon buduje najwyższy wieżowiec w Unii Europejskiej

Kiedy jesteś częścią witkowskiej społeczności i poznajesz kolejne historie jej mieszkańców, a potem przelewasz je na papier, wydaje Ci się, że nic nie jesteś wstanie Cię już zaskoczyć. Okazuje się jednak, że wśród nas są jeszcze osoby, których życiowe losy zaskakują, a nawet szokują. Jedną z nieodkrytych dotąd postaci jest bohater naszego artykułu, który chodzi z głową w chmurach, a nawet łapie Pana Boga za nogi. I to niemal dosłownie…

Szymon Kuczyński z Chłądowa niemal od zawsze obcuje z wysokościami. Kolejne metry nad ziemią nigdy nie stanowiły dla niego problemu. Wszystko zaczęło się w Ochotniczej Straży Pożarnej w Witkowie, do której należy. Kolejne ćwiczenia, szkolenia oraz akcje uświadomiły bohatera naszego artykułu, że praca z linami jest tym, co chciałbym robić na co dzień.

– Początkowo nie myślałem o alpinizmie, jako o sposobie na życie w kontekście pracy zawodowej. Chciałem po prostu spróbować czegoś innego w postaci jeszcze większych wysokości – opowiada.

Dążenie do celu zaprowadziło go do niezwykle prestiżowej organizacji o nazwie IRATA, szkolącej, a następnie zrzeszającej najlepszych alpinistów na świecie. IRATA w branży techników dostępu linowego to najbardziej prestiżowy certyfikat. Z roku na rok w szkoleniach bierze udział coraz liczniejsza grupa osób, ponieważ inwestorzy, dla których zamierzają pracować, wymagają tego typu dokumentu. Ośrodek organizacji mieszący się w Warszawie polecił jego przyjaciel, na co dzień również strażak Remigiusz Popek z Witkowa.

– Miałem wtedy 19 lat. Kiedy pojechałem na to szkolenie, zobaczyłem inny świat alpinistyki, który tworzyli zawodowcy. Początkowo nie wierzyłem w siebie, sądziłem, że nie podołam i odpadnę. Do tej pory używałem lin głównie, wspinając się na drzewa. Mimo to udało się. Przez 3 tygodnie poznałem tajniki tej branży. Wszystko to odbywało się na specjalnie przygotowanej hali. Po wszystkim rozpocząłem poszukiwania pracy w tym zakresie. Oprócz certyfikatu Iraty konieczne było zdobycie uprawnień do innych czynności – na przykład spawania. Metal od dziecka był jedną z moich pasji. Jako mały chłopiec obserwowałem mojego tatę – mówi Szymon.

Chirurg drzew

W początkowym okresie pracy 26-latka nie brakowało przeróżnych zajęć od wymiany oświetleń, czy mycia okien, a wszystko to na wysokościach – również poza granicami Polski. Przełom nastąpił, kiedy witkowianin zatrudnił się w firmie działającej na drzewach. Mając 20 lat uzyskał certyfikat treeworkera, którego w polskim nazewnictwie można określić chirurgiem drzew.

– Miałem przyjemność pracować ze specjalistami, którzy ścinali ogromne sekwoje w Kanadzie. Ich doświadczenia były dla mnie bezcenne – wspomina nasz rozmówca.

Mimo satysfakcji z wykonywanej pracy, Szymon nieustannie myślał o alpinizmie przemysłowym i wspinaniu się po okazałych budowlach. Sen ziścił się w sierpniu zeszłego roku, kiedy stał się częścią grupy, która współtworzy najwyższy wieżowiec na terenie Unii Europejski. Od blisko roku jego drugim domem jest bowiem Varso – kompleks budynków biurowych powstający w warszawskiej dzielnicy Wola. Inwestycja za niebagatelną kwotę 171 milionów złotych mieści się na terenie liczącym 1,72 ha. W skład Varso wchodzą trzy budynki: 230-metrowa wieża główna (z ażurową iglicą 310-metrowa) oraz dwa wieżowce boczne o wysokości 90 i 81 m.

– Zadaniem naszego zespołu, który tworzy kilkanaście osób jest postawienie iglicy tego obiektu i poskładanie w całość 450 ton stali. Aktualnie zbliżamy się ku końcowi. Pracuję tam kilka dni w tygodniu, po czym wracam do Chłądowa do żony Jagody i rodziny – dodaje.

Oblał maturę, przerwał studia

Bohater naszego materiału podczas każdego dnia pracy mierzy się z wyzwaniami i wymagającymi zadaniami. Wszystko to w otoczeniu osób, dla których alpinizm to nie tylko sposób na zarabianie pieniędzy, ale również życiowa pasja. Tworzą drużynę, w której każdy odpowiada za każdego. Tam nie ma miejsca na błędy. Nawet najmniejsze uchybienie może skończyć się poważnym uszczerbkiem na zdrowiu, a nawet śmiercią.

– Na szczęście do tej pory obyło się bez niebezpiecznych sytuacji. Kończyło się na otarciach. Każdy członek ekipy wie, co ma robić, zna się na swoim fachu. To kluczowe do powodzenia całego procesu. Rozpoczynając każdy dzień pracy zdajemy sobie, że coś może się stać. To nas jednak nie paraliżuje, wręcz motywuje to jeszcze większej koncentracji – argumentuje.

Przy tworzeniu Varso codziennością jest wciąganie i montowanie elementów ważących nawet kilkanaście ton. Wszystko to na wysokości 230-250 metrów, przy wietrze nieprzekraczającym norm i w temperaturze przekraczającej nawet 20 stopni Celsiusza, jak było minionej zimy, która dała o sobie znać w całym kraju.

– Zdarzało się tak, że musieliśmy ściągać kolegów z dużych wysokości, ponieważ z powodu mrozu i skostniałych rąk nie mogli trzymać narzędzi. Wtedy podpinaliśmy go pod siebie i zjeżdżaliśmy w dół. Zwłaszcza zimą kluczowy okazał się kontener umiejscowiony na wysokości 230 metrów, w którym nie tylko się ogrzewaliśmy, ale również spaliśmy – zgłębia nam kulisy swojej pracy.

Historia Szymona jest o tyle niebywała, że odbywa się w tym przypadku bez specjalistycznego wykształcenia, które jak sam podkreśla – nie jest w tym fachu potrzebne. Choć początkowo niespodziewanie nie zdał matury pisemnej z języka polskiego, poprawiając ją w późniejszym terminie, rozpoczął studia na Politechnice Poznańskiej. Po roku podjął decyzję o rezygnacji.

– Z perspektywy czasu sądzę, że był to strzał w dziesiątkę. Zamiast uczyć się teorii, wykorzystałem ten czas na pracę w tej branży. Nic tak nie rozwija, jak praktyka. Na studiach w sali wykładowej nie nauczą Cię, jak zachowuje się stal. Musisz zobaczyć to na własne oczy. Ważne jest nawet to, jaki dźwięk rozlega się przy wbijaniu śruby młotem. Wtedy wiemy, czy ona weszła, czy nie – słyszymy od Szymona.

Los mieszkańca Chłądowa pokazuje, że odwaga, a nawet ryzyko jest często kluczem do drzwi, za którymi kryją się najskrytsze marzenia. Zaangażowaniem, pasją i umiejętnościami możemy zdobywać życiowe szczyty.